Skontaktuj się z nami, aby poznać naszą rozsądną cenę!
Główne czynniki wpływające na jakość spoiny
Po spawaniu oryginalna warstwa ochronna cyny na spoinie jest całkowicie usuwana, a pozostaje tylko żelazo bazowe.
W związku z tym musi być ona pokryta powłoką organiczną o dużej masie cząsteczkowej, aby zapobiec korozji powstającej w wyniku kontaktu żelaza z zawartością oraz uniknąć odbarwień spowodowanych korozją.
1. Rodzaje powłok
Powłoki naprawcze można podzielić na powłoki ciekłe i proszkowe. Każdy rodzaj ma unikalne właściwości ze względu na różnice w składzie, aplikacji i procesie utwardzania.
1. Powłoki ciekłe
Należą do nich powłoki epoksydowo-fenolowe, akrylowe, poliestrowe, organosolowe i pigmentowane, nadające się do naprawy szwów spawalniczych w większości puszek do żywności i napojów.
▶ Powłoki epoksydowo-fenolowe: Mają niewiele mikroporów, doskonałą odporność na działanie chemikaliów i sterylizację, ale wymagają wysokiej temperatury wypalania. Niedostateczne wypalanie prowadzi do niepełnego utwardzenia, co powoduje wybielenie powłoki po sterylizacji, co wpływa na jej wydajność i bezpieczeństwo żywności. Nadmierne wypalanie zmniejsza elastyczność i przyczepność, przez co powłoka staje się krucha i podatna na pękanie.
▶ Powłoki akrylowe i poliestrowe: Oferują doskonałą przyczepność, elastyczność, odporność chemiczną i odporność na sterylizację. Powłoki akrylowe mogą jednak absorbować barwniki spożywcze i mają ograniczoną odporność na korozję siarczkową.
▶ Powłoki organosolowe: Charakteryzują się wysoką zawartością części stałych, tworząc grube powłoki na spoinach bez pęcherzyków powietrza, o doskonałej elastyczności i przetwarzalności. Wymagają mniejszej temperatury wypalania niż inne powłoki, ale mają słabą odporność na penetrację i są podatne na korozję siarczkową, co czyni je nieodpowiednimi do żywności zawierającej siarkę.
▶ Powłoki pigmentowane: Zwykle powstają poprzez dodanie dwutlenku tytanu lub proszku aluminiowego do powłok organosolowych, epoksydowych lub poliestrowych w celu zamaskowania miejsc korozji pod folią; nadają się do naprawy szwów spawalniczych w puszkach, takich jak mięso mielone.
2. Powłoki proszkowe
Powłoki proszkowe tworzą grube, kompletne powłoki, zapewniając najlepszą ochronę spoin. Nie emitują rozpuszczalników podczas przetwarzania, co ogranicza zanieczyszczenie środowiska, i są szeroko stosowane w puszkach do żywności i napojów, które wymagają wysokiej odporności na korozję. Powłoki proszkowe dzielą się na termoplastyczne i termoutwardzalne.
▶ Powłoki termoplastyczne: Składają się głównie z proszku poliestrowego, dwutlenku tytanu, siarczanu baru itp. Formowanie powłoki jest prostym procesem topienia, więc podczas wypalania po natrysku całej puszki, gdy temperatura osiągnie temperaturę topnienia powłoki proszkowej, powłoka naprawcza stopi się i uformuje. Powłoki te są bardzo elastyczne i odporne na różne procesy mechaniczne, ale charakteryzują się gorszą odpornością chemiczną niż powłoki termoutwardzalne, łatwo wchłaniając barwniki spożywcze. Ich przyczepność do powłoki bazowej jest niższa niż do spoiny, co skutkuje powstaniem łukowatego mostka.
▶ Powłoki termoutwardzalne: Składają się głównie z żywicy epoksydowej/poliestru, po podgrzaniu utwardzają się w związki wielkocząsteczkowe poprzez polimeryzację, tworząc cieńsze warstwy niż powłoki termoplastyczne, charakteryzujące się doskonałą odpornością chemiczną, ale gorszą przetwarzalnością.
Powłoki naprawcze można podzielić na powłoki ciekłe i proszkowe. Każdy rodzaj ma unikalne właściwości ze względu na różnice w składzie, aplikacji i procesie utwardzania.
1. Powłoki ciekłe
Należą do nich powłoki epoksydowo-fenolowe, akrylowe, poliestrowe, organosolowe i pigmentowane, nadające się do naprawy szwów spawalniczych w większości puszek do żywności i napojów.
▶ Powłoki epoksydowo-fenolowe: Mają niewiele mikroporów, doskonałą odporność na działanie chemikaliów i sterylizację, ale wymagają wysokiej temperatury wypalania. Niedostateczne wypalanie prowadzi do niepełnego utwardzenia, co powoduje wybielenie powłoki po sterylizacji, co wpływa na jej wydajność i bezpieczeństwo żywności. Nadmierne wypalanie zmniejsza elastyczność i przyczepność, przez co powłoka staje się krucha i podatna na pękanie.
▶ Powłoki akrylowe i poliestrowe: Oferują doskonałą przyczepność, elastyczność, odporność chemiczną i odporność na sterylizację. Powłoki akrylowe mogą jednak absorbować barwniki spożywcze i mają ograniczoną odporność na korozję siarczkową.
▶ Powłoki organosolowe: Charakteryzują się wysoką zawartością części stałych, tworząc grube powłoki na spoinach bez pęcherzyków powietrza, o doskonałej elastyczności i przetwarzalności. Wymagają mniejszej temperatury wypalania niż inne powłoki, ale mają słabą odporność na penetrację i są podatne na korozję siarczkową, co czyni je nieodpowiednimi do żywności zawierającej siarkę.
▶ Powłoki pigmentowane: Zwykle powstają poprzez dodanie dwutlenku tytanu lub proszku aluminiowego do powłok organosolowych, epoksydowych lub poliestrowych w celu zamaskowania miejsc korozji pod folią; nadają się do naprawy szwów spawalniczych w puszkach, takich jak mięso mielone.
2. Powłoki proszkowe
Powłoki proszkowe tworzą grube, kompletne powłoki, zapewniając najlepszą ochronę spoin. Nie emitują rozpuszczalników podczas przetwarzania, co ogranicza zanieczyszczenie środowiska, i są szeroko stosowane w puszkach do żywności i napojów, które wymagają wysokiej odporności na korozję. Powłoki proszkowe dzielą się na termoplastyczne i termoutwardzalne.
▶ Powłoki termoplastyczne: Składają się głównie z proszku poliestrowego, dwutlenku tytanu, siarczanu baru itp. Formowanie powłoki jest prostym procesem topienia, więc podczas wypalania po natrysku całej puszki, gdy temperatura osiągnie temperaturę topnienia powłoki proszkowej, powłoka naprawcza stopi się i uformuje. Powłoki te są bardzo elastyczne i odporne na różne procesy mechaniczne, ale charakteryzują się gorszą odpornością chemiczną niż powłoki termoutwardzalne, łatwo wchłaniając barwniki spożywcze. Ich przyczepność do powłoki bazowej jest niższa niż do spoiny, co skutkuje powstaniem łukowatego mostka.
▶ Powłoki termoutwardzalne: Składają się głównie z żywicy epoksydowej/poliestru, po podgrzaniu utwardzają się w związki wielkocząsteczkowe poprzez polimeryzację, tworząc cieńsze warstwy niż powłoki termoplastyczne, charakteryzujące się doskonałą odpornością chemiczną, ale gorszą przetwarzalnością.
2. Grubość powłoki
3. Integralność powłoki
1. Jakość spoiny
Integralność płynnych powłok naprawczych w dużej mierze zależy od kształtu geometrycznego spoiny. Jeśli spoina ma punkty odprysku, silne wytłoczenie lub chropowatą powierzchnię, płynne powłoki nie mogą jej całkowicie pokryć. Dodatkowo, grubość spoiny wpływa na efekt powłoki; zazwyczaj grubość spoiny powinna być mniejsza niż 1,5 grubości blachy. W przypadku żelaza walcowanego na zimno wtórnie lub żelaza o wysokiej twardości grubość spoiny wynosi od 1,5 do 1,8 grubości blachy.
Spoiny wykonane bez zabezpieczenia azotem mogą mieć słabą przyczepność powłoki naprawczej ze względu na nadmierną ilość warstw tlenków. Może to prowadzić do pęknięć powłoki podczas późniejszych procesów, takich jak kołnierzowanie, przewężanie i tworzenie wybrzuszeń, wpływając na integralność powłoki naprawczej.
Powłoki proszkowe, ze względu na swoją odpowiednią grubość, doskonale radzą sobie z problemami odsłonięcia metalu spowodowanymi przez wady spawalnicze, zapewniając doskonałą ochronę spoiny.
2. Bąbelki
Niewłaściwe składy rozpuszczalników w płynnych powłokach naprawczych mogą wpłynąć na integralność powłoki. Gdy płynne powłoki zawierają więcej rozpuszczalników o niskiej temperaturze wrzenia, lub gdy temperatura wzrasta zbyt szybko podczas wypalania, lub gdy temperatura spoiny jest zbyt wysoka, duża ilość rozpuszczalnika odparowuje podczas wypalania, pozostawiając w powłoce pasma pęcherzyków lub mikropory, zmniejszając krycie i efekt ochronny spoiny.
4. Pieczenie i peklowanie
1. Proces utwardzania powłok naprawczych
Wypalanie i utwardzanie powłok ciekłych można z grubsza podzielić na następujące etapy: powłoka najpierw wyrównuje i zwilża spoinę oraz obszary ślepe (około 1–2 sekund), następnie następuje odparowanie rozpuszczalnika w celu utworzenia żelu (powinno to nastąpić w ciągu 3–5 sekund; w przeciwnym razie powłoka spłynie ze spoiny), a na końcu polimeryzacja. Powłoka musi otrzymać wystarczającą ilość ciepła całkowitego, co znacząco wpływa na grubość i wydajność powłoki naprawczej. Jak wspomniano wcześniej, szybki wzrost temperatury podczas wypalania może łatwo powodować powstawanie pęcherzyków powietrza, podczas gdy powolny wzrost temperatury może skutkować niedostatecznym utwardzeniem z powodu krótkiego utrzymywania temperatury szczytowej.
Różne powłoki mają różne czasy szczytowego wypalania; powłoki epoksydowo-fenolowe wymagają dłuższego czasu niż powłoki organosolowe, co oznacza, że potrzebują więcej ciepła do wypalania.
W przypadku powłok proszkowych, powłoki termoplastyczne po prostu topią się, tworząc powłokę podczas wypalania bez polimeryzacji, podczas gdy powłoki termoutwardzalne przechodzą polimeryzację addycyjną po wstępnej polimeryzacji i stopieniu, tworząc usieciowanie w związki wielkocząsteczkowe. Dlatego temperatura wypalania jest ściśle związana z wydajnością powłoki naprawczej.
2. Wpływ stopnia utwardzania na wydajność powłoki
Powłoki naprawcze zachowują swoje właściwości dopiero po całkowitym wypaleniu i utwardzeniu. Niedostateczne wypalenie prowadzi do powstania wielu mikroporów i słabej przetwórczości; na przykład niedostatecznie wypalone termoplastyczne powłoki proszkowe mogą marszczyć się podczas kołnierzowania. Nadmierne wypalenie wpływa na przyczepność; na przykład nadmiernie wypalone powłoki epoksydowo-fenolowe stają się kruche i podatne na pękanie podczas kołnierzowania, przewężania i wybrzuszania. Ponadto, odpowiednie schłodzenie po wypaleniu ma kluczowe znaczenie dla skuteczności powłoki naprawczej. Na przykład, jeśli termoplastyczne powłoki proszkowe nie zostaną szybko schłodzone do temperatury pokojowej po wypaleniu, powłoka może pęknąć podczas kołnierzowania. Dodanie urządzenia chłodzącego za piecem może zapobiec pękaniu powłoki naprawczej podczas kołnierzowania.
Podsumowując, aby zagwarantować jakość powłoki naprawczej — tzn. niską porowatość i dobrą przetwarzalność — konieczne jest kontrolowanie grubości i stopnia utwardzenia powłoki.
Changtai Intelligent oferuje maszyny do zaokrąglania korpusów puszek trzyczęściowych oraz maszyny do powlekania spoin i naprawy spoin. Changtai Intelligent Equipment to producent i eksporter automatycznych urządzeń do produkcji puszek, oferujący kompleksowe rozwiązania w zakresie produkcji puszek blaszanych. Aby poznać ceny maszyn do produkcji puszek trzyczęściowych, wybierz wysokiej jakości maszyny do produkcji puszek w Changtai Intelligent.
Chengdu Changtai Intelligent Equipment Co., Ltd. – producent i eksporter urządzeń do automatycznej produkcji puszek, oferuje kompleksowe rozwiązania w zakresie produkcji puszek blaszanych. Aby poznać najnowsze wiadomości z branży opakowań metalowych, znajdź nową linię produkcyjną do produkcji puszek blaszanych i…Sprawdź ceny maszyn do produkcji puszekWybierz jakośćMaszyna do produkcji puszekW Changtai.
Skontaktuj się z namiSzczegóły dotyczące maszyn:
Tel.: +86 138 0801 1206
WhatsApp: +86 138 0801 1206
Email:Neo@ctcanmachine.com CEO@ctcanmachine.com
Planujesz uruchomienie nowej i taniej linii produkcyjnej puszek?
A: Ponieważ dysponujemy najnowocześniejszą technologią umożliwiającą nam tworzenie najlepszych maszyn do produkcji wspaniałych puszek.
A: To duża wygoda dla kupującego, że może przyjść do naszej fabryki i odebrać maszyny, ponieważ nasze produkty nie wymagają certyfikatu kontroli towarów i będą łatwe w eksporcie.
O: Tak! Możemy dostarczyć bezpłatnie części szybko zużywające się przez rok, ale pamiętaj, że nasze maszyny są bardzo trwałe.
Czas publikacji: 16 lipca 2025 r.